-Կուզեի, իհարկե, ցանկացած հեղինակային երգիչ կուզեր, որ մարդիկ իր երգը վերցնեին ու դարձնեին իրենցը: Հիմա մենք համատեղ ելույթների ժամանակ երբեմն կատարում ենք միմյանց երգերը կամ բոլորս ենք ներկայացնում երգը: Նոր ձայնագրության մեջ նպատակ ունենք 5-6 երգ ներկայացնելու Արմինե Հայրապետյանի հետ:

-Բայց կարծես հեղինակային երգերը ավելի նախընտրելի է լսել հեղինակի կատարմամբ:
-Ցանկացած հեղինակ իր երգն ավելի լավ կկատարի: Օրինակ, Ժակ Բրելը ոչ թե կատարում, այլ ապրում էր բեմի վրա իր երգերը: ՈՒրիշների կատարմամբ` ոչ բնօրինակով, ոչ առավել ևս թարգմանված այդ երգերը ոչինչ չեն տվել:

-Ինչո՞վ են առանձնանում Ձեր երգերը:
-Ինչպես ցանկացած մարդ ունի իր ձեռագիրը ստեղծագործելիս` ամեն մեկի ձեռագիրը յուրահատուկ է: Ինձ ասել են, որ քո երգերը երգելիս պատկերացնում ենք նկարներ, դա հաճելի է, բայց ես նույն բանը չէի ասի իմ մասին: Ես ունեմ թերությունների շատ մեծ ցուցակ, բաց անհամեստությունը այդ ցուցակում երբեք չի եղել: Ինչո՞վ է տարբերվում, երևի նրանով, որ քաղաքական երգեր երբեք չեմ գրում, չեմ կարողանում անդրադառնալ բացասական երևույթներին, ինչպես Հախվերդյանն է անում` ժողովրդական լեզվով, սիրուն կոլորիտով, և այդ երգերը երգվում են 30-40 տարի: Ես բացասական երևույթների մասին կնախընտրեի խոսել, քան երգել: Չնայած խոսելուց էլ վատ եմ:

-Հեղինակային երգիչ, որ միգուցե եղել է Ձեր ոգեշնչման աղբյուրը:
-7-8 տարեկան էի, երբ լսեցի Վիսոցկու երգերը: Շատ երկար ժամանակ ճանաչել եմ միայն նրան, հետո սկսել եմ ծանոթանալ հայ և ռուս հեղինակային երգիչների երգերին` Հախվերդյան, Մեսչյան, Յուրի Վիզբոր, Բուլատ Օկուջավա, սիրում եմ Վահան Արծրունու, Էդուարդ Զորիկյանի, Արմեն Մովսիսյանի երգերը:

-Քննադատությունների հանդիպո՞ւմ եք:
-Ամենավատ քննադատությունը, որ երբևէ ստացել եմ, հետևյալն էր. «Վայ, ինչ պուպուշ երգ է»: Մազերս բիզբիզ են կանգնում այդ նախադասությունից, ես չեմ ուզում, որ իմ երգը լինի պուպուշ: Դա շատ վատ քննադատություն էր այն իմաստով, որ քննադատություն չէր, այլ ճշմարտության արտացոլում: Երևի իմ լիրիկական երգերը պուպուշ երգեր են և դրանցով դատել իմ այժմյան արածի մասին, այդքան էլ ճիտ չէ: Երբ նուրբ թեմաների ես դիպչում, երկու կարծիք է լինում. մարդիկ կամ համաձայն են լինում քեզ հետ, կամ համաձայն չեն լինում: Նոր եմ սկսել անդրադառնալ այդ թեմաներին և դեռ չեմ հասցրել քննադատություն լսել:

-Ի՞նչ թեմաների մասին է խոսքը:
-Գրում եմ այն մարդկանց մասին, ովքեր տարբեր են, օրինակ, «Սպիտակ ագռավների պատերազմը» երգը մի մարդու կամ մարդկանց խմբի մասին է, ովքեր տարբեր են:

-Սպիտակ ագռավը մուտացվա՞ծ տեսակ է:
-Սպիտակ ագռավը նախ և առաջ գոյություն չունի, դա խորհրդանիշ է և ֆիզիոլոգիայի տեսանկյունից դիտել պետք չէ: Ջոն Լենոնն ասում էր` մի ատիր այն, ինչ դու չես հասկանում: Եթե քեզնից տարբեր է, դեռ չի նշանակում, որ վատն է, միակ չափանիշը պետք է լինի` վնա՞ս պատճառում է, թե՞ ոչ:

-Սոցցանցում «ֆեյսընկերներով» երգ էինք գրում արևից թխահարված կնոջ մասին: Այսինքն` փորձում էինք երգի համար ճիշտ, հարմար բառ գտնել: Գրվե՞ց այդ երգը:
-Այդ երգը ես առաջին անգամ ներկայացրի հեղինակային երեկոյի ընթացքում: Երգե՞մ: (Արեգը կիթառով կատարեց երգը, թվում էր՝ սիրած էակին է նվիրված, վերջում, պարզ դարձավ, որ երգը Երևանի մասին է- Ա.Ս.):

-Ինչպե՞ս է վերնագրված:
-«Առաջին անգամ»:

Զրուցեց Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ